Historia pisania i druku to historia komunikacji międzyludzkiej. Wraz z rozwojem kultur pojawiła się chęć zapisywania zarówno ważnych jak i przyziemnych rzeczy. Dzięki drukowi uchroniliśmy wiele dzieł od zapomnienia. To co wypowiedziane przeminie, to co zapisane może przetrwać wieki.
Druk jest odbiciem pewnej matrycy w formie wielokrotnej lub pojedynczej. Na początku historii druku odbicie matrycy miało bardziej dosłowny charakter.
Według ostatnich badań to Babilończycy jako pierwsi zastosowali druk. W glinianych tabliczkach wypalano wtedy obrazy i wzory, które odpowiadały konkretnym słowom czy zdaniom. Następnym przełomem w dziedzinie druku był papirus wynaleziony w nad Nilem. Grecja skupiła się na druku na tkaninach. Dwieście lat p.n.e na Bliskim Wschodzie zaczęto tworzyć pierwsze zwoje pergaminu. W 105 roku naszej ery w Chinach wynaleziono papier czerpany, protoplastę papieru, który znamy z naszych czasów.
Historia druku jest o wiele młodsza. W definicji druk to odbijanie obrazu. Za prawdziwy początek druku uważa się m.in. maszynę drukarską Gutenberga, a nie próby Chińczyków, które raczej zbliżone były do poligrafii a nie druku o jakim myślimy.
HISTORIA DRUKU
Pierwszą techniką poligraficzną był Estampaż, który wykorzystywano do wykonywania papierowych odbitek płaskorzeźb oraz napisów z kamienia bądź brązu. Estempaż wynaleziono około pierwszej poł. I w.n.e.
Historia druku nierozerwalnie łączy się z historią papieru, albowiem drukowanie było możliwie od momentu stworzenia materiału, na którym w miarę precyzyjnie oraz szybko wysychała farba drukarska. Szacuje się, iż papier wynaleziono na początku I w n.e. w Chinach. Najnowsze odkrycia archeologicznie udowadniają jednak, że materiał ten znany był już co najmniej 100 lat wcześniej. Tajemnicy produkcji tego tworzywa strzeżono aż do VIII w., kiedy to Arabowie wzięli do niewoli wytwórców papieru pochodzących z Państwa Środka. W Europie dopiero po 400 latach zaczęły powstawać pierwsze papiernie.
Pierwsze pojedyncze ruchome czcionki zastosowano w Chinach w VII w. p.n.e. Najstarszy na świecie drukowany tekst pochodzi z VII w n.e. i jest to buddyjski zwój z Dalekiego Wschodu. W IX w. drukowano już całe książki w nakładach, które liczyły kilkaset tysięcy egzemplarzy, ponadto wydawano także kalendarze, a od 1107 r., kiedy wynaleziono druk kolorowy, również- banknoty. Najstarszym polskim egzemplarzem drukowanym jest „Kalendarz astronomiczny na rok 1474” Kaspera Straube`a. Od XIII w. rozmaite innowacyjne czcionki oraz style druku docierały do Europy m.in. z krajów arabskich. Przełom w historii druku nastąpił w XV w, w którym to Jan Gutenberg wydrukował kilkaset egzemplarzy Biblii (165 na papierze i 12 na pergaminie). Ten niemiecki rzemieślnik zasłynął jako wynalazca prasy drukarskiej, wymiennej czcionki oraz aparatu do jej odlewania z wymiennych matryc. Podobną działalnością mógł się również pochwalić Holender- Laurens Janszoon Coster.
Od tamtego momentu w historii druku nadszedł nowy czas, który przyniósł wiele zmian w technologii, choć nie w samej metodzie druku. Mimo, iż rewolucja przemysłowa czy późniejsza-informatyczna całkowicie zautomatyzowała pracę drukarni, to wciąż działa ona na podobnych zasadach jak w przypadku Gutenberga.
Na przełomie XVIII i XIX w. rękodzielniczą jak dotąd produkcję książek zmieniono w mechaniczną i przemysłową. W 1814 r. po raz pierwszy zastosowano szybkobieżną maszynę drukarską, którą napędzała maszyna parowa. 33 lata później opatentowano rotacyjną maszynę drukarską. W 1884 r. wynaleziono linotyp, czyli mechaniczne urządzenie do składania czcionek, zaś trzy lata potem- monotyp. W kolejnych latach wprowadzono nowoczesne sposoby przygotowania klisz drukarskich, a w 1904 r. powstała pierwsza maszyna offsetowa.
W latach 80. XX w. przeniesiono metody przygotowania do druku z zecerstwa (układania pojedynczych czcionek oraz innych elementów graficznych w kolumny publikacji gotowe do druku) do DTP (komputerowego układania do druku).
Obecne drukarstwo zrewolucjonizowały komputery. Teksty do druku, a właściwie do wydruku, przygotowywane są na ekranach i przenoszone na płyty, które potem wykorzystuje się do produkcji form drukowych.
